وقوع فاجعه در حمل و نقل دانش آموزان روستائی
روستائی
***********************
رشد کار :" امروز بیست و نهم مهر ماه 93، ایسنا "از واژگونی مرگبار وانت حامل دانش آموزان در منطقه ای محروم در جنوب کرمان خبر داد ؛ خبری که حق این بود در صدر اخبار یا لااقل دو سه خبر اولِ تریبونهای رسمی قرار گیرد . به گزارش ایسنا ، «ساعت 16 و 30 دقیقه روز دوشنبه یکی از اهالی روستای آزادشهر شهرستان قلعه گنج با پلیس تماس گرفته و یک مورد تصادف منجر به فوت را گزارش کرد.در پی این تماس بلافاصله تیم‌های گشت انتظامی و پلیس‌راه به همراه تیم‌های امداد و نجات به صحنه اعزام شدند.در بررسی صحنه تصادف از سوی پلیس مشخص شد یک دستگاه خودرو پیکان وانت به رانندگی فردی 35 ساله در حالی که تعدادی مسافر دانش‌آموز در قسمت بار خودرو سوار کرده و از طرف کهنوج به سمت قلعه‌گنج در حال حرکت بوده از مسیر منحرف و واژگون شد.بر اثر این حادثه، دو دانش آموز 15 و 16 ساله حین انتقال و یک دانش آموز 15 ساله در بیمارستان جان باختند.
این گزارش حاکیست در این واژگونی،سه د انش آموز 15، 14 و 16ساله مجروح و به بیمارستان منتقل شدند.کارشناس تصادفات ناتوانی راننده در کنترل خودرو را علت وقوع این حادثه اعلام کرد».
شاید تصور شود که این حادثه از اهمیت خاصی برخوردار نیست و آنرا باید مانند صدها حادثه تلخیبه شمار آورد که در جای جای میهنمان و شاید در نقاط مختلف جهان ، هر روز ، اتفاق می افتد. اما متإسفانه اینچنین نیست . پیگیری سابقه خبر نشان می دهد که این رخداد تلخ، حاصل یک رویه پر مخاطره بوده که در برخی مناطق محروم کشور به هرعلتی سابقه داشته است . البته مسئولین مربوطه هم به وجود این رویه ناصواب و مخاطرات آن آگاه بوده و نسبت به آن هشدار داده اند . به عنوان نمونه ابتدای سال تحصیلی جاری فرماندار یکی از شهرها نسبت به این شیوه ایاب و ذهاب هشدار داده بود . به گزارش ایسنا در سوم مهرماه جاری ،معاون عمرانی فرماندار عنبرآباد گفته است در بعضی از روستاها با وانت‌پیکان دانش‌آموزان را جابه‌جا می‌کنند که بسیار کار خطرناکی است و باید توسط پلیس این افراد شناسایی شوند. وی گفته بود با توجه به آغاز فصل مدارس جلسه شورای ترافیک در شهرستان برگزار شد که مهم‌ترین مسئله کنترل سرویس‌های مدارس است که باید با هماهنگی راهنمایی و رانندگی شهرستان از افراد با صلاحیت در این کار استفاده شود.وی همچنین بیان داشته بود : خط کشی عابر پیاده در قسمت‌های شلوغ بخصوص مدارسی که در ورودی آنها بر خیابان است، انجام شود و نصب علائم راهنمایی و رانندگی نیز در تمام مکان‌ها نصب گردد.معاون عمرانی فرماندار عنبرآباد با بیان اینکه مراکز دانشگاهی عنبرآباد مسیر آنها از مرکز شهر فاصله دارد، افزود: باید تاکسی ویژه برای دانشجویان در نظر گرفته شود تا به راحتی عبور و مرور کنند.(ایسنا سوم مهر 93)
متآسفانه این شیوه انتقال دانش آموزان در مناطق دیگر کشور نیز سابقه داشته است و همچون مورد سابق ،مخاطرات آن مورد توجه مسئولین بوده است :مدیرکل آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان گفت: دانش آموزان با وسایل نقلیه استاندارد و مورد تایید راهنمایی و رانندگی جابه‌جا می‌شوند.
وی افزود: حفظ سلامت دانش آموزان مهم ترین دغدغه این اداره کل است که همواره مورد تاکید قرار دارد.
....در همین راستا از ابتدای اسفندماه سال گذشته، کلیه قراردادهای منعقد شده در برخی از روستاهای دور افتاده برای جابجایی دانش آموزان با وانت لغو شده است.
...با لغو این قراردادها، آموزش و پرورش اقدام به پرداخت کمک هزینه حمل و نقل دانش آموزی می‌کند تا به خانواده‌ها برای هزینه‌ها کمک شود. ...این قراردادها به صورت مشارکتی بوده و در سراسر استان اجرایی شده است. ...... در این راستا تامین وسیله نقلیه استاندارد در شهرستان‌ها و روستاها بر عهده فرمانداران و بخشداران است که باید در این زمینه کوشا باشند. مدیرکل آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان تاکید کرد: متاسفانه بعضا مشاهده می‌شود که برخی از خانواده‌ها بدون هیچ دلیل و توجیهی از وانت بارها به عنوان سرویس شخصی بچه‌های مدرسه‌ای خود استفاده می کنند.
وی افزود: همان طور که آموزش و پرورش دغدغه حفظ و توسعه سلامت دانش آموزان را دارد در برخی از نقاط روستایی نیز خانواده ها باید همسو با سیاست‌های آموزشی حرکت کنند. ...... چنانچه والدینی در سراسر نقاط سیستان و بلوچستان مشاهده کردند که دانش آموزان از سوی این نهاد با وانت بار جایجا می‌شوند مراتب را به اطلاع اداره کل رسانده، تا با عاملان تنظیم این قراردادها برخورد شود.... امروزه اگر دورترین نقاط استان پیشرفت‌های قابل توجهی دارند نتیجه عملکرد مثبت شوراهای آموزش و پرورش در توسعه کمی و کیفی آموزش است...... اکنون به برکت نظام مقدس جمهوری اسلامی و دولت عدالت محور، همه روستاها و نقاط دور استان از امکانات تحصیلی برخوردار شده است. (ایسنا 20 فروردین 90 )
********************************
مسئله را از حد نسبت دادن سوء نیت به اشخاص باید فراتر برد . از گزارشهائی که خواندید پیدا بود که برخی مسئولین ، فی الجمله ، نسبت به حل مشکل اهتمام داشته اند . در مورد کیفیت این اهتمام کسانی می توانند اظهار نظر کنند که از امکان لازم برای تحقیق برخوردار باشند که متأسفانه چنین امکانی در اختیار ما نیست . اما به هرحال باید حد توانائی مسئولین محلی را هم در نظر گرفت . مشکل اصلی، ناشی از رویه ها و ترتیبات کلان است. مشکل اصلی ناشی از آن دسته سیاستها و تصمیمهای کلان (چه در حوزه اقتصاد و چه در حیطه فرهنگ عمومی )است که خانواده ها را قادر به انتخاب گزینه متفاوتی برای ایاب و ذهاب فرزندانشان نمی کند . علاوه بر آنکه نباید سهم یک فرهنگ سیاسی خاص را هم نادیده گرفت که اجازه نمی دهد یک مشکل به رغم تحقق ممتد در مقیاس محلی ، به صورت چشمگیر در سطح ملی مطرح نشود .
برای اینکه تصویری کلی از یکی از مناطق حادثه خیز در ذهن داشته باشید "گزارش یک خبرگزاری رسمی از ابعاد محرومیت در جنوب کرمان "را در همین سایت بخوانید ./