رشد کار

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدیدَ فیهِ بَأْسٌ شَدیدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزیزٌ

رشد کار

لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدیدَ فیهِ بَأْسٌ شَدیدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزیزٌ

-پایگاه اینترنتیِ"رشد کار" ، می کوشد در حد توان ، به تکامل نیروی کار ایرانی و مشکلات و مصائب آن بپردازد .
-جهان بینی ما ، الهی- توحیدی است و به مسئله "کار "از همین منظر می نگریم .
-هدف ما اصلاح روابط قدرت در میهنمان مطابق با الگوئی ریشه نگر و عادلانه است .
-« رشد کار» از کلیه جریانها و پایگاههای سیاسی مستقل است .
-انتشار گزارشها و تحلیلها در این پایگاه ،لزوما" به معنای تأیید تمامی محتوا ، نویسنده یا مبدأ ارسال کننده آن از جانبِ «رشد کار» نیست. / امیر حسین ترکش دوز
پیوندها
يكشنبه, ۹ خرداد ۱۳۹۵، ۰۹:۲۳ ق.ظ

نیازی مبرم در تکاپوی صنفی معلمان و کارگران

طرح  سؤال

*******************

رشد کار : این یادداشت پیش از این  در 94/07/29  در همین سایت منشر شد و اکنون به باز نشر آن اقدام می شود.

******************

نیازی مبرم در تکاپوی صنفی معلمان و کارگران

جامعه ابرانی در حال حاضر با  یک حرکت  اعتراضیِ صنفی - سیاسیِ بالفعل  و درونی روبه رو است که از سوی  معلمان ساماندهی می شود .  ظاهرا" این  حرکت ، حرکتی سرتاسری یا  غیر محلی است  . علاوه بر این، مجموعه ای از کنشهای اعتراضی پراکنده راهم  پیش روی خود می یابیم که گاه گاه در محیطهای کارگری صورت می پذیرد  و (باز هم بر حسب ظاهر) سطح انسجام آن از اعتراضات معلمان پائینتر است  و جنبه صنفی بر آن غالبتر است . متأسفانه این هردو حرکت  ،از سوی تریبونهای رسمی و مشخصا" صدا و سیما مورد توجه نیست . این بی توجهی ،بیشک سؤال برانگیز و تأسف بار است و میتوان در مورد ریشه ها و پیامدهای آن به تفصیل به بحث و گفتگو پرداخت، با این حال به نظر می رسد سؤال برانگیزتر از غیبت رسانه های رسمی ،سنخ رفتار گروه هائی  است که در دهه های گذشته از سوی فعالینِ  انقلاب اسلامی سال 57 در هردو حوزه  آموزش و پرورش و کارگری شکل گرفتند و اکنون یا در میانه این اعتراضات غایبند و یا حضوری نازل و انفعالی دارند . به نظر می رسد با توجه به  این وضعیت  ،طرح این سؤالها  ضروری است: ظرفیت تشکلهای اسلامی -صنفی یا صرفا" صنفی موجود برای پیگیری مطالبات به حق معلمان و کارگران و پردازش و تعالی بخشیدن به این مطالبات تاچه حد است ؟ آیا در این شرایط ،نیاز به تشکلهای جدید بیش از پیش احساس نمی شود ؟ آیا با تشکلهای صنفیِ صِرف ،می توان این حرکتها را به سرانجام مبارکی سوق داد؟  چه باید کرد که تشکلهای  اسلامی - صنفیِ جدید به سرانجام تشکلهای اسلامی - صنفی موجود دچار نشوند و  بتوانند شکل جدیدی از پیگیری مطالبات صنفی -رفاهی بر مبنای دین و با اتکا یه یک انگاره کلانِ مسلکی  را ارائه کنند؟/امیر حسین ترکش دوز 

۹۵/۰۳/۰۹
احیا