گزارشی از یک حلبی آباد در اطراف تهران
رشد کار - این گزارش را ایسنا در مرداد ماه امسال منتشر کرده است . گرچه برخی گروه های امدادی غیر دولتی به منطقه رفته اند اما واضح است که عمق مشکل فراتر از این حرفها است که با رویکرد صدقه ای و هر از چندی حل شود . پرسش مهمی که با ملاحظه این گزارش می باید طرح کرد این است که چرامراجع ذی ربط از چنین پدیده هائی غافل بوده اند یا اگر غافل نبوده اند اقدام لازم را به عمل نیاورده اند؟
*****
ایسنا (یازده مرداد 93) : گناهی ندارند، جز داشتن خانواده ای که به امید واهی روزگار بهتر، از خانه و شهر و وطن‌شان آمده‌اند «نوروز آباد»ی که نشانی از نوروز و بهار ندارد. بلوک روی بلوک، خشت روی خشت ، یک صفحه حلبی زنگ زده‌ی کج و کوله، و پنجره‌ی ترک خورده‌ی غبارگرفته، شده در و دیوار خانه‌شان، سرپناه بی پناهی‌شان . زندگی در حلبی‌آبادی که اسمش را گذاشته‌اند ، نوروز آباد . زندگی در حاشیه شهر ، در حاشیه انسانیت. سپیدی در کار نیست. سراسر سیاهی است ، روزگار کودکان مهاجر و کار . زندگی در خواستن و نداشتن، رفتن و نرسیدن . روزهایشان خلاصه شده در فقر و آسیب. پشت تمام شیطنت و بازی‌گوشی‌های کودکانه‌شان ، خنده‌های از ته دلشان و نگاه‌های معصومشان ،سرنوشت تلخ و غم‌انگیزی پنهان شده.
در چشمهای پرسان این کودکان، فقط سیاهی است که جولان می‌دهد و فردا، پس‌فرداست که سیاهی از چشم‌هایشان می‌ریزد روی دست‌هایشان که به هیچ جا بند نیستند. در کومه‌های فقر نور راهی به جایی نمی‌برد ، کودکان قد می‌کشند و روزها می‌گذرند و فردا با روشنی‌هایش هیچ‌وقت از راه نمی‌رسد. سیاه سفید بزرگ می‌شوند، در روزگار بی رحمی که تا دنیا دنیاست برای این بچه‌ها رنگ خوشی ندارد، و عاقبت سیاهی بر سپیدی روح کودکانه‌شان خط می‌کشد ...
نوروزآباد منطقه مسکونی فقیر نشینی از توابع شهر احمدآباد مستوفی است که در جنوب‌غربی شهر تهران قرار دارد. (وبیشتر سکنان آن از مهاجران افغانند . جماعتی از کودکان این منطقه روزها به جمع آوری زباله و ضایعات از سطح شهر تهران مشغولند .عکسها از امیر خلوصی ، عکاس ایسنا است.)